Dziś przypada dzień Babci, jutro w Polsce wszystkie wnuki złożą życzenia swoim Dziadkom. Z tej okazji warto przyjrzeć się dziadkom Jezusa. W pierwszej chwili może wydawać się to dziwne, ale Syn Boży miał swoich ziemskich dziadków. O rodzicach Maryi nie wiemy zbyt wiele. Mimo że nawet nie mamy stuprocentowej pewności jakie nosili imiona, to są oni otaczani wielką czcią przez wiernych.

W tekstach autorstwa świętego Mateusza pojawia się imię Jakub. Łukasz pisze o Hellem. Tradycja przyjmuje, iż Mateusz pisał o rodowodzie Józefa, a drugi Ewangelista skupiał się na genealogii Matki Boskiej. Przyjmuje się, na podstawie apokryfów, że ojciec Mari Panny miał na imię Joachim, może więc był dwojga imion i w historii występują one wymiennie.  Babcią Chrystusa miała być Anna. Całą wiedzę jaką mamy o dziadkach Jezusa czerpiemy ze straochrześcijańskiej literatury apokryficznej. W żadnej Ewangelii nie spotkamy wzmianki o rodzicach Maryi.

Tekstem, w którym możemy znaleźć najważniejsze informacje o ojcu i matce Najświętszej Marii Panny jest Protoewangelia Jakuba. Ten, datowany na połowę II wieku, apokryf zachowuje w dużej mierze kontakt z tradycją apostolską i najprawdopodobniej ma w sobie elementy prawdy. Dwa inne apokryfy, w których pojawiają się informacje o bezpośrednim pochodzeniu Matki Boskiej, to „Ewangelia Pseudo-Mateusza” oraz „Księga Narodzenia Błogosławionej Maryi i dzieciństwa Zbawiciela” (De Nativitate Mariae). Jako źródło wiedzy o ziemskiej babci i dziaku Chrystusa możemy wykorzystać także mistyczne wizje Katarzyny Emmerich i Marii d’Agreda. Znawcy Pisma i biblijni egzegeci uważają jednak, że wizje obydwu świętych uzależnione są od Protoewangelii Jakuba.

Pochodzenie

Rodzice Matki Chrystusowej wywodzili się z rodu Judy, z królewskiego domu Dawida. Apokryf „De Nativitate Mariae” podaje, iż  rodzina Joachima pochodziła z Galilei, z miasta Nazaret, a rodzina jego żony – Anny z Betlejem. Imię Joachim w języku hebrajskim oznacza „Przygotowany Panu”.  Pochodził z zamożnej rodziny z Nazaretu. Mając dwadzieścia lat poślubił starszą od siebie Annę. Imię babci Jezusa to po hebrajsku „Pełna łaski, wdzięku”. Matka Maryi była córką  Stolanusa i Emerentiany. Wychowana była w duchu bojaźni bożej i pokory, pełniła służbę w Świątyni Jerozolimskiej. W momencie zawarcia małżeństwa miała mieć dwadzieścia cztery lata. W religii prawosławnej Anna nosi przydomek: Prawiednaja (święta kapłanka).

Małżeństwo

Związek Joachima i Anny został doświadczony przez Boga. Przez wiele lat nie mogli doczekać się potomka. Warto przypomnieć, że bezpłodność Żydzi traktowali jako skazę, karę. Mimo tego cierpienia dziadkowie Jezusa nie tracili wiary w Bożą Opatrzność. Oboje zachowywali Prawo Boże żyjąc jako zgodne i przykładne małżeństwo.  Swój majątek dzielili na trzy części: jedną ofiarowywali na utrzymanie świątyni, drugą na potrzeby ludzi biednych i pielgrzymów, trzecią pozostawiali dla siebie. Przez dwadzieścia lat pożycia Anna i Joachim nie doczekali się dziecka. Piętnowani przez otoczenie z pokorą znosili taki stan rzeczy i nieustannie modlili się do Boga prosząc o możliwość poczęcia nowego życia.

Joachim – pielgrzym

Ojciec Matki Boskiej często udawał się na modlitwy do świątyni jerozolimskiej. Chciał złożyć ofiarę dla Boga. Ruben, pełniący funkcję kapłana w świątyni, nie przyjął daru Joachima- uznał, że bezdzietny człowiek nie ma do tego prawa. Zbliżył się wielki dzień Pański i synowie Izraela składali swe dary. I stanął przed nim Ruben, i rzekł: „Nie godzi się, byś ty jako pierwszy składał swe dary, jako że nie zrodziłeś potomka w Izraelu” (…) I zasmucił się wielce Joachim, i nie pokazał się swej żonie, lecz udał się na pustynię. I rozbił tam swój namiot, i pościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy (Protoewangelia Jakuba 1 6-12). Tradycja chrześcijańska przyjeła, że przebywał na zachód od Jerycha, gdzie w V w. wzniesiono klasztor Theotokos.

Rozpacz Anny

Anna nie wiedziała, że jej mąż odprawia pokutne praktyki w odosobnionym miejscu. Zaczęła już opłakiwać swoje wdowieństwo. Nawet w sytuacji straty męża narażona była na szykany otoczenia. Służąca zarzucała jej bezdzietność. Pogrążona w rozpaczy udała się do ogrodu, gdzie zobaczyła gniazdo wróbli. Miała się tam modlić tymi słowami (według Protoewangelii Jakubowej): Panie, Boże wszechmogący, który obdarzyłeś potomstwem wszystkie stworzenia, zwierzęta dzikie i domowe, gady, ryby, ptaki, i wszystko to cieszy się ze swego potomstwa, dlaczego mnie jedną odsunąłeś od daru Twojej łaskawości? Ty wiesz, Panie, że na początku małżeństwa złożyłam ślub, iż jeżeli dasz mi syna lub córkę, ofiaruję je Tobie w Twym świętym przybytku.  Wtedy do kobiety przystąpił anioł, który zapowiedział jej narodziny dziecka i powrót męża.

Sen Joachima

W tym samym czasie przebywający na pustyni Joachim miał sen. Widział w nim archanioła, który obiecał mu, że będzie miał potomka. Posłaniec Boga miał zwrócić się do mężczyzny tymi słowami: Pan Bóg przyjął łaskawie twoją modlitwę i jałmużnę, otrzymasz córeczkę i nadasz jej na imię Maryja; ta córeczka będzie od dzieciństwa Bogu oddana i pełna Ducha Świętego (Protoewangelia Jakuba). Uradowany Joachim natychmiast postanowił podziękować Bogu. Złożył hojną ofiarę dziękczynną- dziesięć jagniąt ku chwale Boga, kapłanom podarował dwanaście cieląt, a ludowi sto kóz.

Urodziła się dziewczynka

Czterdziestopięcioletnia Anna została matką. Tradycja głosi, że córka Joachima i Anny przyszła na świat 8 września w 20 roku przed Chrystusem. Po piętnastu dniach od urodzenia (zgodnie z tradycją żydowską) nadano jej imię Miriam. Gdy szczęśliwi rodzice udali się z dzieckiem do Świątyni, kapłan miał błogosławić dziewczynkę tymi słowami: Pan Bóg wywyższył twe imię pośród wszystkich narodów. Na tobie w dniach ostatecznych ukaże Pan zbawienie synom Izraela. Cicha i pokorna Miriam wychowywała się w świątyni. Spędzała tam czas na haftowaniu, tkaniu i zgłębianiu pisma. W wieku 14 lat Maryję poślubiono Józefowi. Wkrótce po ślubie córki zmarł Joachim. Owdowiała Anna wprowadziła się do domu córki i zięcia w Nazarecie. Miała dożyć sędziwego wieku 80 lat. Przy jej śmierci obecna miała być cała Święta Rodzina. Odeszła w asyście modlitw Marii i Józefa, pobłogosławiona przez samego Jezusa. Jej doczesne szczątki złożono w Dolinie Jozafata w pobliżu grobu jej męża.

Kult

Świętą Annę czczono już od początków chrześcijaństwa. Początkowo jej kult rozwijał się głównie na Wschodzie. Zachodni chrześcijanie „zainteresowali” się postacią Świętej Anny dopiero w X wieku.  Matka Maryi patronuje matkom, rodzinom, żeglarzom i piekarzom. W ikonografii przedstawiana jest najczęściej w towarzystwie dziewczynki – Najświętszej Marii Panny, lub w tak zwanym, przedstawieniu – św. Anna Samotrzeć – z Maryją Dziewicą i małym Jezusem. Cerkiew prawosławna trzykrotnie wspomina Annę, w kościele katolickim jej święto obchodzone jest 26 lipca. Tego samego dnia wspomina się także jej męża. Święty Joachim jest patronem par małżeńskich i sprzedawców lnu. Podobnie jak w przypadku kultu Świętej Anny, Joachim najpierw czczony był głównie na Wchodzie. Na przełomie IV i V wieku wzniesiono w Jerozolimie kościółek, przy dawnej sadzawce Betsaida w pobliżu świątyni, pod wezwaniem Świętych Joachima i Anny. Kazania o św. Joachimie i św. Annie wygłaszali na wschodzie święci tej miary, co św. Epifaniusz, św. Sofroniusz, św. Jan Damasceński, św. German, patriarcha Konstantynopola, św. Andrzej z Krety, św. Tarazjusz, patriarcha Konstantynopola, a na Zachodzie: św. Fulbert z Chartres, św. Bernardyn ze Sieny i bł. Władysław z Gielniowa. Polska chlubi się wieloma sanktuariami św. Anny: na Górze św. Anny w pobliżu Brzegu Głogowskiego, w Jordanowie, w Selnikach, w Grębocicach, w Stoczku koło Lidzbarka Warmińskiego, w Kamiance. Największej jednak czci doznaje św. Anna w Przyborowie koło Częstochowy i na Górze Św. Anny koło Opola. Sanktuarium opolskie należy do najsłynniejszych w świecie tak dalece, że figura św. Anny doczekała się uroczystej koronacji papieskimi koronami 14 września 1910r. Nawiedził je także papież Jan Paweł II 21 czerwca 1983 roku podczas swej II pielgrzymki do Polski.

źródło: www.fra3.pl